Το Σάββατο, 29 Απριλίου ο Γιώργος Α. Παπανδρέου συμμετείχε σε συζήτηση με νέους στο πάνελ του Φόρουμ των Δελφών με θέμα: “Βρίσκεται η Δημοκρατία σε υποχώρηση;” και με συντονιστή τον δημοσιογράφο, Αντώνη Σρόιτερ.
Μεταξύ άλλων ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ανέφερε:
« Το πραγματικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, αφορά τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και του λαού, και έχει απόλυτη σχέση με το γεγονός ότι, το κράτος δεν μπορεί να ανήκει ως λάφυρο στον νικητή. Με το ότι, η εξουσία πρέπει να ασκείται για το καλό του λαού και όχι της κομματικής νομενκλατούρας, ούτε μιας ολιγαρχίας του πλούτου. Με το ότι, αν υπονομεύουμε συνεχώς την ισχύ των δημοκρατικών θεσμών θα βιώνουμε την αυθαιρεσία των ισχυρών εις βάρος των πολλών. Με το ότι, χωρίς ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς ούτε σταθερότητα θα έχουμε, ούτε ασφάλεια, για την οποία ακούω πολλούς από τη Νέα Δημοκρατία να μιλάνε σήμερα. Και θα οδηγηθούμε σε νέες αλλεπάλληλες κρίσεις, όπως αυτή του 2009. Γιατί αυτή ήταν η αιτία της κρίσης, η έλλειψη ισχυρών δημοκρατικών θεσμών που θα ελέγχουν την αυθαιρεσία, ενός κράτους σοβαρού, δημοκρατικού, αξιοκρατικού, διάφανου, αποκεντρωμένου, συμμετοχικού.
Το διακύβευμα είναι η δημοκρατία.
Ας δούμε τι κατάφερε η Νέα Δημοκρατία, υπό αυτό το πρίσμα, ενώ μιλά για σταθερότητα, που προϋποθέτει συναινέσεις και κοινωνική συνοχή. Ο κ. Μητσοτάκης έχει ευτελίσει την εκλογική διαδικασία και την απλή αναλογική, τη σημασία των συνεργασιών, διακηρύσσει ότι θα πάμε σε δεύτερες εκλογές, ενώ κατά διάρκεια της θητείας του απέφυγε κάθε διαβούλευση με τα κόμματα, με την αυτοδιοίκηση, με την κοινωνία των πολιτών. Κατάφερε με τις αποφάσεις και τις επιλογέας του, οι ολιγάρχες να βγάζουν μεγάλα κέρδη, όπως τώρα στον τομέα της ενέργειας, με τις τιμές της ενέργειας να είναι στα ύψη και να πληρώνουν ακριβά οι καταναλωτές, κατάφερε να χρησιμοποιείται η ΕΥΠ για να παρακολουθεί πολίτες και αντιπάλους αλλά και τους ίδιους τους υπουργούς, κατάφερε να εμπεδώσει ξανά μία πελατειακή αντίληψη διαχείρισης του Κράτους.
Είναι αδήριτη ανάγκη η αλλαγή πορείας. Πώς μπορούμε να κάνουμε αλλαγές;
Πρέπει να σπάσουμε τον κύκλο του φόβου και της μοιρολατρίας, πρέπει να φτιάξουμε σοβαρό κράτος που να σέβεται τον πολίτη, πρέπει να δώσουμε την χαμένη της αξιοπρέπεια στη νέα γενιά, που βλέπουμε να φεύγει – αριθμός των νέων που χάνουμε είναι τεράστιος. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι εκτός των μισθών, το σοβαρό πρόβλημα είναι η έλλειψη αξιοκρατίας. Υπάρχει η αίσθηση ότι πλήττεται η αξιοπρέπειά τους, ότι δεν αξιοποιούμε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, τις σπουδές τους και τις δυνατότητες τους.
Δεν πρέπει να αναζητούμε σωτήρες και μεσσίες που θα μας λύσουν τα προβλήματα ή να ψάχνουμε για εύκολες λύσεις μέσα από ένα application, από μια εφαρμογή.
Οι αλλαγές και οι λύσεις θέλουν αγώνα, με τη δική μας συμμετοχή.
Είχαμε και θα έχουμε πολλές κρίσεις και πολλά προβλήματα. Μπαίνουμε σε μία φάση πολλαπλών κρίσεων, το βεβαιώνει η πραγματικότητα. Οι τεράστιες ανισότητες, με το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού να κατέχει περισσότερο πλούτο από το 99% των κατοίκων του πλανήτη, η κλιματική κρίση, οι τεχνολογικές εξελίξεις που δεν απειλούν μόνο να υποκαταστήσουν το άνθρωπο στην εργασία, αλλά και στη δημιουργικότητα, οι πολεμικές συγκρούσεις και οι ανταγωνισμοί.
Υπάρχουν, πολύ απλοϊκά, τρεις τρόποι αντιμετώπισης των κρίσεων που βιώνουμε και έχουν σχέση και με την πολιτική. Η πρώτη αντίδραση των περισσότερων πολιτικών είναι να ξαναγυρίσουμε στα παλιά, στην «κανονικότητα» τη προηγούμενης περιόδου. Υπάρχουν αυτοί που εμφανίζονται ως σωτήρες. Εγώ θα στα λύσω, εγώ τα ξέρω, και για να υπηρετήσουν το σκοπό τους, βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα, όπως οι «κακοί μετανάστες». Ούτε η μια ούτε η άλλη προσέγγιση προσφέρει λύσεις. Διατηρούν κατεστημένα!
Εγώ λέω, ελάτε, μαζί θα τα συζητήσουμε όλα, με τη δύναμη όλων συλλογικά ώστε να βρούμε μαζί τις λύσεις, μαζί με τους πολίτες, μαζί με τους νέους, για να αξιοποιήσουμε τα τεράστια συγκριτικά μας πλεονεκτήματα ως χώρα. Οι λύσεις θέλουν τη δική μας συμμετοχή.»